Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2009

Μωβ σκάνδαλο με δισκογραφικές


Ένα μεγάλο ευχαρστώ στο Στηλάκο, που χωρίς αυτόν, δε θα είχε γραφτεί ποτέ αυτό το άρθρο.

Πριν ξεκινήσεις να διαβάζεις τούτο δω το άρθρο που κρατάς στα χέρια σου* φίλε μου αναγνώστη, θυσίασε λίγο από το χρόνο σου και αναλογίσου. Γιατί διαβάζεις αυτές τις φράσεις; Τι τάχα αποζητάς; Ποια ενδόμυχη ανάγκη σου αγωνίζεσαι να καλύψεις; Ο Μέταλ ο Τάκος ίσως δεν είναι αυτός που θα δώσει διέξοδο στο δαίδαλο των υπαρξιακών σου αναζητήσεων. Είναι όμως εδώ για να σου ακουμπήσει στοργικά τον ώμο και να σου θυμίσει ότι δεν είσαι μόνος σε αυτόν το κυκεώνα. Είναι όμως εδώ, και για να σου θυμίσει τους κινδύνους που είσαι αναγκασμένος να αντιμετωπίσεις και που συχνά θα σου παρουσιαστούν καμουφλαρισμένοι. Πότε ως φίδια (μην πάτε μακρυά, η Εύα πως την πάτησε και δάγκασε το μήλο; γίνονται αυτά, τι νομίζετε; αμ στο «Ανακόντα» που τρέχαν και δε φτάνανε;), πότε ως παπάς (πού να πάει το μυαλό σου…) και πότε ως δισκογραφική εταιρία ας πούμε. Δεν είναι η πέννα μου που γράφει αυτά τα λόγια**, αλλά η συνείδηση του Μέταλ Τάκου, που επιτάσσει να επισημανθούν οι κίνδυνοι. Αν λοιπόν κάποια από τις ανάγκες σου για επικοινωνία με άλλα ανθρώπινα πλάσματα καλύπτεται με το να μοιράζεσαι μαζί τους τη μουσική που μπορεί να δημιουργείς, καλύτερα να το ξανασκεφτείς. Αν πάλι θες να τα κονομήσεις κιόλας από αυτό, τότε ούτε να το σκέφτεσαι.

Ο Μέταλ Τάκος θα μιλήσει με στοιχεία γιατί μόνο έτσι έχει μάθει να μιλάει. Ένα νέο συγκρότημα λοιπόν, που καταφέρνει να βγάλει ένα άλμπουμ μέσω μιας δισκογραφικής εταιρίας θα πάρει ποσοστά επί των πωλήσεων του ΔΙΚΟΥ ΤΟΥ δίσκου, σαφώς λιγότερα του 5%! Μία λύση εδώ είναι να κόψεις μέλη από το συγκρότημα σου και όλο και κάτι παραπάνω βγαίνει. Το ντράμερ ας πούμε, διώχτε τον και βάζουμε κλαπατσίμπαλα από το φρούτι λούπς. Ή τον μπασίστα, παίρνουμε μια 7χορδη κιθάρα, την ξεκουρδίζουμε κ λίγο και την κάναμε τη δουλειά μας. Αλλά εδώ πρόκειται για μεγάλη συμμορία. Πας να κόψεις μια δραχμή από δω και σου τρώνε 100 από την άλλη. Ρε είναι στη μέση εταιρίες, ατζέντηδες, δικηγόροι, φορτηγατζήδες, φυλλαδιάδες, κλόουν, μαζορέτες, εφοριακοί, σουβλατζήδες, τοκογλύφοι, παπατζήδες, πρεζόνια…και ο πάπας της Ρώμης μπορεί να είναι μπλεγμένος. Τώρα θα λέτε, τα παραλέει ετούτος, μας τα φουσκώνει και τέτοια. Γι’ αυτό είναι η κατάλληλη στιγμή να μιλήσουν οι αριθμοί, εγώ δεν ξαναμιλάω.


Να τη όλη η κονόμα από τη δουλίτσα, πως τη μοιραστήκανε οι μάγκες

Δισκογραφική εταιρία

$ 710,000

Παραγωγός

$ 90,000

Μάνατζερ

$ 51,000

Στούντια

$ 52,500

Προηγούμενη εταιρία

$ 50,000

Ο Ατζέντης (ένας θεός ξέρει τι κάνει αυτός)

$ 7,500

Δικηγόρος

$ 12,000

Το συγκρότημα ανά μέλος

$ 4,031.25

Και για τους αμετανόητους, αυτούς που τους δείχνεις το χέρι σου σουρωτήρι από τα καρφιά και σου λένε α δε σε πιστεύω, δε σε σταυρώσανε, μπείτε εδώ να ησυχάσουμε http://www.negativland.com/albini.html

* θα έχανε πολλή από τη γλαφυρότητά της η φράση αν έλεγα ξέρω γω το άρθρο που χαζεύεις στο ίντερνε, σωστά;

** ε, τά ‘παμε, μη σας κουράζω κιόλας να ανεβοκατεβάζετε συνέχεια το βιβλίο για τις παραπομπές

Dimis Trolakoudis