Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2009

Μωβ σκάνδαλο με δισκογραφικές


Ένα μεγάλο ευχαρστώ στο Στηλάκο, που χωρίς αυτόν, δε θα είχε γραφτεί ποτέ αυτό το άρθρο.

Πριν ξεκινήσεις να διαβάζεις τούτο δω το άρθρο που κρατάς στα χέρια σου* φίλε μου αναγνώστη, θυσίασε λίγο από το χρόνο σου και αναλογίσου. Γιατί διαβάζεις αυτές τις φράσεις; Τι τάχα αποζητάς; Ποια ενδόμυχη ανάγκη σου αγωνίζεσαι να καλύψεις; Ο Μέταλ ο Τάκος ίσως δεν είναι αυτός που θα δώσει διέξοδο στο δαίδαλο των υπαρξιακών σου αναζητήσεων. Είναι όμως εδώ για να σου ακουμπήσει στοργικά τον ώμο και να σου θυμίσει ότι δεν είσαι μόνος σε αυτόν το κυκεώνα. Είναι όμως εδώ, και για να σου θυμίσει τους κινδύνους που είσαι αναγκασμένος να αντιμετωπίσεις και που συχνά θα σου παρουσιαστούν καμουφλαρισμένοι. Πότε ως φίδια (μην πάτε μακρυά, η Εύα πως την πάτησε και δάγκασε το μήλο; γίνονται αυτά, τι νομίζετε; αμ στο «Ανακόντα» που τρέχαν και δε φτάνανε;), πότε ως παπάς (πού να πάει το μυαλό σου…) και πότε ως δισκογραφική εταιρία ας πούμε. Δεν είναι η πέννα μου που γράφει αυτά τα λόγια**, αλλά η συνείδηση του Μέταλ Τάκου, που επιτάσσει να επισημανθούν οι κίνδυνοι. Αν λοιπόν κάποια από τις ανάγκες σου για επικοινωνία με άλλα ανθρώπινα πλάσματα καλύπτεται με το να μοιράζεσαι μαζί τους τη μουσική που μπορεί να δημιουργείς, καλύτερα να το ξανασκεφτείς. Αν πάλι θες να τα κονομήσεις κιόλας από αυτό, τότε ούτε να το σκέφτεσαι.

Ο Μέταλ Τάκος θα μιλήσει με στοιχεία γιατί μόνο έτσι έχει μάθει να μιλάει. Ένα νέο συγκρότημα λοιπόν, που καταφέρνει να βγάλει ένα άλμπουμ μέσω μιας δισκογραφικής εταιρίας θα πάρει ποσοστά επί των πωλήσεων του ΔΙΚΟΥ ΤΟΥ δίσκου, σαφώς λιγότερα του 5%! Μία λύση εδώ είναι να κόψεις μέλη από το συγκρότημα σου και όλο και κάτι παραπάνω βγαίνει. Το ντράμερ ας πούμε, διώχτε τον και βάζουμε κλαπατσίμπαλα από το φρούτι λούπς. Ή τον μπασίστα, παίρνουμε μια 7χορδη κιθάρα, την ξεκουρδίζουμε κ λίγο και την κάναμε τη δουλειά μας. Αλλά εδώ πρόκειται για μεγάλη συμμορία. Πας να κόψεις μια δραχμή από δω και σου τρώνε 100 από την άλλη. Ρε είναι στη μέση εταιρίες, ατζέντηδες, δικηγόροι, φορτηγατζήδες, φυλλαδιάδες, κλόουν, μαζορέτες, εφοριακοί, σουβλατζήδες, τοκογλύφοι, παπατζήδες, πρεζόνια…και ο πάπας της Ρώμης μπορεί να είναι μπλεγμένος. Τώρα θα λέτε, τα παραλέει ετούτος, μας τα φουσκώνει και τέτοια. Γι’ αυτό είναι η κατάλληλη στιγμή να μιλήσουν οι αριθμοί, εγώ δεν ξαναμιλάω.


Να τη όλη η κονόμα από τη δουλίτσα, πως τη μοιραστήκανε οι μάγκες

Δισκογραφική εταιρία

$ 710,000

Παραγωγός

$ 90,000

Μάνατζερ

$ 51,000

Στούντια

$ 52,500

Προηγούμενη εταιρία

$ 50,000

Ο Ατζέντης (ένας θεός ξέρει τι κάνει αυτός)

$ 7,500

Δικηγόρος

$ 12,000

Το συγκρότημα ανά μέλος

$ 4,031.25

Και για τους αμετανόητους, αυτούς που τους δείχνεις το χέρι σου σουρωτήρι από τα καρφιά και σου λένε α δε σε πιστεύω, δε σε σταυρώσανε, μπείτε εδώ να ησυχάσουμε http://www.negativland.com/albini.html

* θα έχανε πολλή από τη γλαφυρότητά της η φράση αν έλεγα ξέρω γω το άρθρο που χαζεύεις στο ίντερνε, σωστά;

** ε, τά ‘παμε, μη σας κουράζω κιόλας να ανεβοκατεβάζετε συνέχεια το βιβλίο για τις παραπομπές

Dimis Trolakoudis


Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2009

Γλέντι στου Obama



Έκανε γλέντι ο Ομπάμα γιατί λέει βγήκε πρόεδρος. Και δώσ’ του κρασιά και δώσ’ του μεζεκλίκια, αλλά γλέντι χωρίς νταούλια γίνεται; Όχι. Μόνο στου Αστερίξ το χωριό. Γι’ αυτό, φωνάξανε και τους μουσικούς με τα βιολιά τους, τα λαγούτα τους, τα σαντούρια, με τα όλα τους τέλος πάντων. Βέβαια εκεί που θα περίμενε κανείς να έχουν φέρει τους
Slipknot, τους Killswitch Engage, τους Nile ή τέτοια μεγάλα ονόματα, είδαμε κάτι Will I Am, κάτι Σακίρες, κάτι Μπιγιονσέδες (η οποία, σύμφωνα με το αρχείο του Μέταλ Τάκου ήταν και στο γλέντι του Μπους το 2001, ως Ντέστινηζ Τσάηλντ –σε διπλό ταμπλό η κυρία-) και κάτι μαύρες σόουλ τραγουδίστριες. Όλα ωραία είναι αρκεί να γίνεται κέφι. Οι πιο μέταλ μουσικοί που εμφανίστηκαν τέλος πάντων ήταν οι Γιου Του και ο Μπον Τζόβι (αλλά με πολύ γκέι τραγούδι).
Ας πάμε όμως πίσω μερικά χρόνια, 4 στην προκειμένη περίπτωση. Εμείς λοιπόν ήμασταν μαθημένοι αλλιώς. Γιατί ο
George Bush (ο Γιώργος ο Θάμνος), σε αντίθεση με τον Barack Obama (μα τι γλώσσα είναι αυτή…) στη δεύτερη εκλογή του είχε στήσει ένα γλέντι, που ούτε στον Παπαδόπουλο και στον Άκη Παυλόπουλο μαζί δεν τα βλέπουμε αυτά τα πράγματα. Είχε καεί το πελεκούδι. Εκεί είχαν πάει μοντέρνα και πιο σκληρά συγκροτήματα να πούμε. Είχαν πάει οι Three Doors Down (Τρεις πόρτες κάτω), οι Fuel (Τα Καύσιμα) και τέτοια.
Δε θα πω άλλα όμως γιατί δεν του αρέσει του Μέταλ Τάκου να μπαίνει στα χωράφια της πολιτικής. Εξ άλλου ποιος είναι ο Μέταλ ο Τάκος μπροστά σ’ αυτά τα τέρατα ηθικής και τιμιότητας, τους πολιτικούς (οπ, μου ξέφυγε όμως η σποντούλα). Τέλος πάντων, εγώ ήθελα να δείξω τις ακόλουθες φωτογραφίες και απ’ αυτές καταλαβαίνετε και μόνοι σας πως γλεντάει ο καθένας. Όλα αυτά εισαγωγή ήταν. Άμα θέλετε μην τα διαβάζετε καν (νωρίς το είπα).

Dimis Trolakoudis






Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2009

Νεο cd οι Lamb of God















Οι Μπέρν δε Πρίστ (Κάφτε τον παπά -άκου εδώ όνομα...και μη χειρότερα να λέμε-) ήταν ένα συγκρότημα που δημιουργήθηκε το 1990. Τούτοι εδώ οι διάβολοι φαίνεται ότι γύρω στο 1998, θεού θέλοντος, μετανόησαν και είπαν να ξαναβαφτίσουν το συγκρότημά τους με το θεόσταλτο όνομα Λάμπ οφ Γκόντ (Αμνός του Θεού -Αμήν-). Ε, από τότε λες και μπήκε ο διάβολος μέσα τους. Σα δαιμονισμένοι! Κάθε άλμπουμ που βγάζουν, είναι καλύτερο από το προηγούμενο! Τους μπαγάσες...η πίστη κάνει θαύματα. Να γιατί σύσσωμη η ορθοδοξία και η χριστιανική κοινότητα περιμένει με κατάνοιξη την κυκλοφορία του καινούριου τους άλμπουμ στις 24 Φεβρουαρίου του 2009 με τίτλο Ράθ (Οργή). Ωμός ο τίτλος, όπως θα παρατήρησες και εσύ ο απλός αναγνώστης, και λογικά θα ισχύει το ίδιο και για το περιεχόμενο του. Εξάλλου είναι από τις πιο κατάλληλες λέξεις για να χαρακτηρίσεις αυτήν την κομπανία. Ωμοί και στεγνοί, βαριοί, τεχνικοί, αυθεντικοί αμερικάνοι (που είναι πολύ καλή κουβέντα όταν μιλάμε για μουσική), με πολύ σάουθερν στυλ, τί να λέμε...είναι το νάμπερ γουάν μέταλ συγκρότημα αυτή τη στιγμή...οι νέοι Παντέρα ίσως; ίσως...ναι, τί το σκέφτομαι; καλά λέω, οι νέοι Παντέρα. Τέλος πάντων, ο παραγωγός του νέου άλμπουμ θα είναι ένας Τζός Γουίλμπουρ, που συμμετείχε και στο προηγούμενό τους άλμπουμ το Σάκραμεντ (Το Σακραμέντο). Αυτός έχει κάνει παραγωγές για ότι βάλει ο νούς σας. Τι για Αβριλ Λαβιν, τι για Πινκ, τι για χιπ χοπ και ελεκτρόνικ συγκροτήματα, και για Χριστίνα Κολέτσα να μου έλεγες θα το πίστευα. Κατα τ' άλλα ίδιοι είναι όλοι, ένας πήρε κάνα δυο κιλά μου φαίνεται, αυτά τα μαλλιά πότε θα τα κόψουν να φωτίσει το προσωπάκι τους...μανάδες δεν έχουν αυτοί;
Και κάτι τελευταίο, οι Μετάλλικα σου λέει καταστρώνουν περιοδεία αυτό το καλοκαίρι σε Σκανδιναβία και Ισπανία, με Λαμπ οφ γκοντ και Μάσταντον (που παίζει να είναι τα δυο καλύτερα σύγχρονα μέταλ συγκροτήματα -και οι Μετάλλικα είναι Μετάλλικα όσο να πεις-). Αν μπορούσε να γίνει και σε καμιά Αντίπαρο καμιά στάση της περιοδείας...αλλά έχουν αρχίσει να μου μπαίνουν ιδέες και για εκεί...τι να κάνω με τέτοια σύνθεση.

Dimis Trolakoudis

Σάββατο 10 Ιανουαρίου 2009

Μαρουλοσαλάτα με αχλάδι

Ναι καλά διαβάζετε, δεν είναι τυπογραφικό. Το blog αυτό εχει και gourmet συνταγές. Τι μας περάσατε, τίποτα βλάχους??

Χρόνος προετοιμασίας: 5-10λεπτά
Χρόνος ψησίματος : 0 λεπτά
Συνολικός χρόνος : 10 λεπτά

Υλικά
1 Μαρούλι
1 μέτριο αχλάδι, χωρίς το κουκούτσι προφανώς
40 γρ. καρύδι τριμμένο , αλλά όχι πολυ
50 γρ. φέτα (είπαμε goumet , αλλά να το σπάσουμε και με κάτι βλάχικο, να το πάρει ο μικρομεσαίος ο πελάτης)
40 γρ. παρμεσάνα

Για τη σάλτσα
1 κουταλάκι ελαιόλαδο
2 κουταλάκια μουστάρδα
2 κουταλιές ξύδι από κρασί (τώρα άμα έχετε μόνο ξύδι ΤΟP, δε πειράζει)
1 κουταλάκι ψιλοκομμένο σχινόπρασο (εκτός άμα έχετε δικό σας μπαξέ, αμφιβάλλω αν θα βρείτε γι'αυτό μπορείτε και να μη βάλετε)

Βήμα 1
Βάζετε τα υλικά για τη σάλτσα (dressing, αφού κάναμε τη στροφή στο gourmet) σε ένα βαζάκι και το κουνά τε σαν να φτιάχνετε φραπέ χωρίς χτυπιτήρι

Βήμα 2
Κόβετε το μαρούλι, όχι πολύ μικρά κομμάτια και το αχλάδι σε μακρόστενα κομματάκια

Βήμα 3
Τα ρίχνετε όλα σε μια γαβάθα και αφού ανακατέψετε ρίχνετε και τη σάλτσα

Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2008

Στο Studio οι Dream Theater

















Όπως ανακοινώθηκε στο προσωπικό σαιτ(ιστοσελίδα) του Mike Portnoy στις 7 του Οκτώβρη οι Ντριμ Θιατερ ξαναμπήκαν στο στούντιο(εκει που ηχογραφουν τα σιντι τους) για το 10ο αλμπουμ τους, το οποιο θα κυκλοφορήσει το σωτήριο έτος 2009. Επισης δεν εχει γίνει γνωστό για το τι προκειται να είναι αλλα ελπίζουμε κάτι σε Train of Thought ή αντε Systematic Chaos. Η κυκλοφορία του θα συνδιαστεί απο ένα παγκόσμιο τουρ και παρακαλάμε το θεό (a.k.a. Petrucci)να περάσουν κ από 'δω. Και δε θέλω σχόλια τύπου "πάλι??" και "καλα περυσι δεν ξαναήρθαν?".
Το βιντεάκι που ακολουθεί είναι μια ευγενική χορηγία του σωματίου αντικατάστασης καμμένων μυαλών λόγω brain-smashing solos:

Ζωντανά το Reign in Blood



Τα τελευταία χρόνια όλο και πιο συχνά διάφορα συγκροτήματα παίζουν λαιβ ολόλκηρα κορυφαία σιντί τους. Έτσι και οι Slayer σε τρεις συναυλίες τους θα παίξουν ολόκληρο το θεικό αυτό άλμπουμ.
Η μία θα γίνει στο Λονδίνο (30/10) και οι άλλες δύο στη Σουηδία (22-23/10) και "ανήκουν" στην περιοδεία "The Unholy Alliance: Chapter III" (μαζί με Trivium, Mastodon και Amon Amarth).
Έτσι έτσι, φανταστείτε τι είχε να γίνει στο terravibe αν γινόταν εδώ τέτοια πράγμα...

Επίσης, αυτό το καιρό οι Slayer προετοιμάζουν και το νέο τους δισκο. Άντε να το βγάλουν να έρθουν κ από δω να το προωθήσουν, να δούμε προκοπή.

Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2008

Ceasar's Salad













Αντίθετα με το όνομά της η σαλάτα αυτή δε οφείλετε στον τυπά που τα έπρηζε στον αστερίξ και έδινε λόγο ύπαρξης στον Οβελίξ, αλλά στον Caesar Cardini. Έναν μεξικανό ιταλικής καταγωγής ο οποίος είχε ένα ταβερνίο. Έτσι αυτή η σαλάτη είναι μεξικανικής καταγωγής και όχι ιταλικής όπως θέλουν να διαδίδουν κάτι κουφάλες.
Επίσης αντίθετα μ'αυτό που ξέρει ο πιο πολύς κόσμος (που πάλι οι προηγούμενες κουφάλες διαδίδουν) η αρχική συνταγή δεν είχε αντζούγιες, καθώς ο ίδιος ο Cardini ήταν αντίθετος σ' αυτό. Αλλά αρκετά με την ιστορία της.
Ήρθε η ώρα να γίνει πράξη.
Ειδοποίηση: Μετά την ανάγνωση των παρακάτω και αφού καταλάβετε πόσο εύκολη είναι να την φτιάξετε δε πρόκυται να ξαναπάτε έξω για να φάτε αυτήν τη φανταστική σαλάτα.

Χρόνος προετοιμασίας: 5 λεπτά
Χρόνος ψησίματος : 0 λεπτά (αν δε βάλετε κοτόπουλο, αν βάλετε υπολογίστε μόνοι σας)
Συνολικός χρόνος : 10 λεπτά

Υλικά
1 μαρούλι
200-250 γρ. κρουτόν με γεύση σκόρδου
80γρ. νιφάδες παρμεζάνας
2 αυγά μελάτα (προαιρετικά, αν δε σας αρέσει το αυγό κακώς)
φιλέτο κοτόπουλο στο γκριλ χωρίς πέτσες και τα συναφή κομμένο σε μικρά κομμάτια

Για τη σάλτσα
1 σκελίδα σκόρδο
1 κουταλάκι μουστάρδα (dijon κατα προτίμηση, αλλά τώρα άμα έχετε και 17 δεν χάθηκε κ ο κόσμος)
2 κουταλάκια χυμό λεμονιού
2 κουταλάκια Worcestershire sauce(πολύ σημαντικό, υπάρχει στα σουπερ μαρκετ)
2 κουταλάκια ελαιόλαδο

Βήμα 1
Βάζετε τα συστατικά για τη σάλτσα σε ένα μπολάκι και ανακατεύετε μέχρι να γίνει ομογενές.

Βήμα 2
Κόβεται το μαρούλι, όχι πολύ μικρό, αλλά ούτε και 2 κομμάτια το φύλλο/

Βήμα 3
Βράζετε τα αυγά μέχρι να γίνουν μελάτα. Τώρα το πως θα καταλάβετε αν είναι μελάτα χωρίς να τα ανοίξετε πρέπει να το βρείτε μόνοι σας και άμα το βρείτε στείλτε το στη σουηδική ακαδημία γιατί θα υπάρχουν τεράστιες πιθανότητες να πάρετε το Νόμπελ χημείας. 'Ενας τρόπος είναι να τα ακουμπήσετε στην κατσαρόλα σε νερό που βράζει για 1 λεπτό, αλλά αν δε βγουν μελάτα δεν φέρω καμία ευθύνη.

Βήμα 4
Ρίχνετε τα αυγά σε ένα μπολ (γαβάθα) και μετά το μαρούλι, τα κρουτόν και το τυρί και ανακατεύετε.

Βήμα 5
Ρίχνετε τη σάλτσα και ανακατεύετε λίγο. Αν θέλετε (που πρέπει να θέλετε) ρίχνετε και τριμμένο μάυρο πιπέρι από πάνω.